| | Птушкi ў вырай ляцяць не пакiнуўшы ў гнёздах нiкога,
У знямелых лясах ападае лiсцё да вясны,
Гэта наша пара, нас паклiкала з дому дарога,
А матулям пра нас будуць снiцца бясконцыя сны.
Прыпеў:
Узняўся над лесам свiтанак крылаты
I зорка ўпала, як кропля з вясла.
Там кружыцца бусел над роднаю хатай,
Чакае матуля мая.
Ад крынiчнай вады на губах застаецца гарчынка,
На суровай мяжы падае нам удача руку.
З краю ў край над зямлёй праплывае, плыве аблачынка,
Як хусцінка плыве, што ўпусцiла матуля ў раку.
Прыпеў: |
Комментарии могут оставлять только зарегистрированные пользователи, активировавшие аккаунт!
